مرجع فایل - قابل ویرایش )
تعداد صفحه : 20
ادبیات مشروطه ادبیات مشروطه، به ادبیات دورهای گفته میشود كه در آن شاعران، نویسندگان و اصحاب هنر، ادبیات را وسیلهای برای بیان اهداف سیاسی و اجتماعی خود، از جمله تنریر افكار مردم، آزادی و استقرار مشروطیت، قرار داده بودند؛ كه از نظر زمانی بین سالهای 1240 تا 1299 هـ.ش. را دربرمیگیرد. ایرانیان دوره مشروطه، در اثر آشنایی با اروپا و كشورهای دیگر به عقب ماندگی های خود در زمینه ساختار های اقتصادی و سیاسی پی برده و مشكل اساسی را در نبود قانون و وجود حكومت استبدادی دریافتند، لذا برای حاكم شدن بر سرنوشت خود – دمكراسی – و ایجاد قانون و آزادی خواستار مشروطه شدند و این خواستها را در بستر شعر، طنز، داستان، نمایشنامه و ...گسترش دادند. متفكران مشروطه دریافتند كه برای بیدار كردن مردم و آگاه كردن آنان نسبت به پیشرفت جامعه، باید با كهنهها جنگید و هر چه بیشتر راه را برای «نو» گشود. بنابراین، ادبیات مشروطه در جریان جدال با ادبیات كهنه، شكل و جان میگیرد و به همین دلیل از همه جهت- چه از نظر شكل و چه از نظر محتوا- نو و سنت شكن است. میرزا فتحعلی آخوندزاده، یكی از قدیمیترین متفكران مشروطه میگوید:« به هر چه دست میزنی ایجاب میكند كه از آن انتقاد شود. بنابراین دو جنبۀ اساسی ادبیات مشروطه، نقد ادبیات گذشته و طرح ادبیات نو است. این نقد و طرح، در عرصۀ زبان، اسلوب، شیوه بیان و محتوا مطرح میشود. در عرصه محتوا، شاعر و نویسنده با دیدگاهی انتقادی به مضامین و موضوعات ادبی گذشته مینگرد و در پی موضوعات جدید است. موضوعاتی نظیر «وطن»، «آزادی» و «قانون». «فرهنگ نو و تعلیم و تربیت جدید»، «ستایش علوم جدید»، «زن و مسئله برابری او با مرد»، «انتقاد از اخلاقیات سنتی» و «مبارزه با خرافات مذهبی (و گاهی خود
قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .
« پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »
مبلغ قابل پرداخت 2,000 تومان