فرمت فایل: ورد- Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 2
استفاده عراق از جنگ افزارهاي شيميايي در جنگ عليه ايران داراي سه دوره مي باشد. دوره اول نيروهاي عراقي به طور پراكنده براي درهم شكستن مقاومت هاي پراكنده نيروهاي ايران و هموار كردن مسير پيشروي به داخل كشور از سلاح هاي شيميايي استفاده كردند. نوع عوامل شيميايي مورد استفاده در اين دوره گازهاي ساده اي همچون گاز اشك آور با نام علمي « اورتو كلرو بنز يليد اين مالو نو نيتريل » يا « سي اس » و گازهاي موسوم به « باران زرد » بودكه نوعي علف كش به حساب مي آيد. اين گازها از نظرعملياتي پايداري در محيط و اثر بخشي نظامي بسيار ضعيف بودند. به طوري كه گاهي اوقات نيروهاي ايران متوجه قرار گرفتن در معرض اين گونه حملات نمي شوند. به اين علت نيز تلفات نيروهاي ايران در اين دوره با وجود فقدان هرگونه تجهيزات حفاظتي و خنثي سازي از ده شهيد و يك يا دو مجروح تجاوز نمي كند. اين دوره از آغاز تهاجم برق آساي ارتش عراق به خاك جمهوري اسلامي ايران در 31 شهريور 1359 تا پايان آزادسازي مناطق اشغالي به ويژه آزادي خرمشهر در سوم خرداد 1361 كه بزرگترين اشغالگري ارتش عراق بود را شامل مي شود. دوره دوم از تيرماه سال 1361 و عمليات رمضان كه نخستين عمليات نفوذي نيروهاي ايران به داخل خاك عراق بود شروع شد تا پايان سال 1365 و عمليات هاي كربلاي 4 و 5 ادامه يافت . در اين دوره عراق از جنگ افزارهاي شيميايي به عنوان سلاح تدافعي استفاده كرد تا به كمك آن از عمليات هاي تهاجمي ايران جلوگيري نمايد. در اين دوره ارتش عراق بيش از 230 بار مواضع نيروها مراكز پشتيباني و تداركاتي شهرها و روستاها را هدف حملات شيميايي قرار داد . اقدامي كه حدود 44 هزار نفر كشته و مجروح در پي داشت . با گذشت نزديك به دو ماه از آزادسازي خرمشهر وعقب نشيني اجباري نيروهاي عراق به پشت مرزهاي بين المللي آشكار شد كه مجامع بين المللي به تامين حقوق ايران كه عبارت بودند

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »