فرمت فایل: ورد- Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 14
كسي كه قواعد قرائت سبعه را فرا گرفته و مي‌خواهد قرآن را تلاوت نمايد آيا مخارج حروف را بايد در هر يك از قرائت‌هاي هفتگانه و يا دهگانه و... به طور يكسان رعايت كند، يا مخارج حروف هم‌ طبق قرائت اختلافي است؟‌ آيا ادغام          يرملون را در ديگر قرائت‌ها هم بايد عمل نمايد يا اينكه ادغام يرملون مخصوص قرائت عاصم است؟ و قواعد ديگر همچنين. و خلاصه قاري قرآن چه مواردي را بايد در همة‌ قرائت‌ها رعايت كند و چه مواردي را بايد با اختلاف، تلاوت نمايد؟ با تعريف و تشريح جداگانه قرائت و تجويد، تفاوت‌شان و همچنين جواب سؤالات حاصل مي‌شود. براي بيان مطلب، مقدمتاً بايد بگوييم كه قرائت بر دو نوع است: 1. قرائت بالمعني الأعم، 2. قرائت بالمعني الأخص. منظور از قرائت بالمعني الأعم، همان است كه در عرف جامعه قاريان، مقصود مي‌شود كه مترادف معناي «تلاوت» است؛ يعني: خواندن قرآن،‌حال به صورت ترتيل يا تحقيق و يا غيره باشد. و منظور از قرائت بالمعني الأخص آن است كه در كتب تخصصي علوم قرآني از آن بحث مي‌شود كه منسوب به يكي از قرّء سبعه يا عشر و يا... مي‌باشد. به بيان واضح‌تر: وقتي مي‌گوييم ابن كثير آيه چهارم از سوره فاتحه را «ملك يوم الدين» قرائت نموده، [1] منظور اين است كه قرائت ابن كثير در اين آيه چنين است. يا وقتي كه مي‌گوييم «عاصم» همين آيه را «مالك يوم‌الدين» قراءت نموده، [2] منظور همان «قرائت»‌ عاصم است، به بيان ديگر مصاديق واقعي «روايت حفص از عاصم «قارئت بالمعني الأخص است و يا منظور از بالمعني الأخص، هر يك از قرائت مختص قرّاء سبعه را گويند كه مخصوص آن قاري مي‌باشد. و اما معناي تجويد: سرالبيان مي‌نويسد: تجويد، مصدر باب تفعيل، در لغت به معناي نيكو كردن و در اصطلاح، علمي است كه در آن از شناسايي مخارج و صفات حروف تهجي

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »