لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات:49

منابع دارد

از منابعي كه از دير باز در مباحث انتقادي درباره « جايگاه و منزلت زن در نگرش ديني» مورد استفاده قرار گرفته است كلام اميرالمومنين (علیه السلام) در نهج البلاغه مي باشد.

دسته اي با تمسك به ظاهر كلام حضرت، كمال پذيري زن و وجود ارزشهاي والاي انساني او را انكار كرده و آن را موجودي دون و بي پايه انگاشته اند. و دسته ديگر با تاكيد بر منزلت و مقام كرامت والاي زن، كلام حضرت را منافي با منزلت و جايگاه حقيقي وي پنداشته اند.

اما يك بررسي اجمالي در سيره حضرت ثابت مي كند كه آن حضرت عليرغم سنت جاهليت به شخصيت و مقام زن احترام بسيار مي گذاشته است. او نه تنها در خانه شريك زندگي همسر خود بوده است بلكه مردان را نيز به پاسداري از حرمت و حقوق زنان توصيه كرده و كوششهاي ايشان را در اداره خانه و تربيت فرزندان ارج نهاده است. در بيان كرامت و منزلت زن همين بس كه او را مظهر جمال و عطوفت الهي معرفي نموده و مي فرمايد:

«المراة ريحانه و ليست بقهرمانه»

«زن گل خوشبوي زندگي است و نبايد كارهاي دشوار را بر او تحميل كرد».

در كلامي ديگر از زن به عنوان امانت الهي ياد شده است كه همچون امانتهاي ديگر خداوند ارزشمند و قابل احترام مي باشد و بايد آنچنانكه شايسته امانت گذار است از او محافظت و نگهداري شود.

امام علي (عليه السلام) پيش از هر مكتب مادي طرفدار زن، مدارا با زنان را تحت هر شرايطي حتي در صورت بد رفتاري و اهانت لازم و ضروري دانسته و خشونت و تعرض به او را محكوم نموده است.

«فداروهن علي كل حال»

در بررسي هاي روانشناختي و تحليل هاي رفتار اجتماعي زن، تاثير تربيتي چنين شيوه اي را اثبات نموده است. نقشي كه زن در تربيت و پرورش نسل بشري ايفا مي كند جايگاه ممتاز و منحصر به فرد او را در نظام خلقت مشخص مي سازد.

قرآن براي بيان نقش زن در سعادت و تربيت فرزندان، همسران حضرت نوح و لوط را مثال مي زند كه چه بسا به سبب عدم صلاحيت آنان، فرزندانشان به كفر كشيده شدند.

حضرت علي (عليه السلام) به جهت آگاهي و اعلام همين جايگاه ممتاز است كه حتي وجود پدري همچون خود با آن همه رشادتها كه تاريخ ازاو سراغ دارد - فاتح خيبر، قاتل عمروبن عبدود….- را براي داشتن فرزندي دلير و نيرومند كافي نمي داند. از اين رو عدم دلاوري محمد حنفيه را به مادر او نسبت داده و براي داشتن فرزندي شجاع و مبارز از عقيل مي خواهد كه همسري شايسته براي او برگزيند.

حضرت به احياي حقوق زن - سياسي، اقتصادي، فرهنگي و تربيتي، اجتماعي … توجه خاصي مبذول مي فرمود. افزون برآنكه مردان را به رعايت حقوق زنان توصيه و در بعضي موارد مجبور كرده است، در جهت بالا بردن سطح آگاهي و شناخت زنان از حقوق خويش نيز تلاش نموده است تا آنجا كه معاويه را نيز به اقرار و اعتراف واداشته است.

در بررسي خطبه ها ضمن مردود شمردن تمام تحليلهائي كه عايشه را تنها مصداق آن و يا سند خطبه را مورد خدشه قرار داده اند توجه به چند نكته ضروري است:

◄ هیچكدام از تفاوتهاي موجود بين زن و مرد جنبه ارزشي ندارد.

◄ بسياري از گزاره هاي نهج البلاغه قضاياي خارجي است نه قضاياي حقيقي.

◄ تبيين خطب بايد با تكيه به قران و سيره عملي حضرت و ادله مذكور در متن روايت انجام گيرد. در ذيل اين بررسي مباحثي از قبيل ادراكات زن، ارث زن، شر بودن او، وجوب اجتناب از او…مطرح گرديده است. به عنوان نمونه در بحث ادراكات ابتدا به اثبات تساوي وجود عقل در زن و مرد پرداخته و سپس قوي بودن احساسات و عواطف در زن، كه لازمه مسئوليت سنگين او در جهان هستي است، مانعي براي رشد فعاليت عقلي او ذكر شده است. دليلي هم كه در روايت بر نقص عقل ذكر شده، عدم پذيرش شهادت زنان است كه قابل تطبيق بر اين تحليل است، زيرا از ديدگاه روانشناسي دو عامل مهم در فراموشي حافظه، احساسات و هيجانات و شرم و حيا و عفت مي باشد. هرقدر شخص بيشتر تحت تاثير احساسات و هيجانات قرارگيرديا مأخوذ به حيا و شرم گردد به همان نسبت، حوادث و وقايع به خاطر سپرده را زودتر فراموش مي نمايد.

لكن قوي بودن عاطفه و احساسات در زن نه تنها نقص او نيست بلكه نقش عاطفه در تجلي و ظهور انسانيت برتر از عقل نظري است و تعبير لطيف و ظريف قرآن از ابراز ادراك غيرحسي به فؤاد - به جاي عقل - نيز مؤيد مطلب است.