مرجع فایل - قابل ویرایش )
تعداد صفحه : 9
به نام خدا محمد حسين بهجت تبريزي محمد حسين بهجت تبريزي در سال 1285 هجري شمسي در روستاي زيباي « خوشکناب » آذربايجان متولد شده است. او در خانواده اي متدين ، کريم الطبع واهل فضل پا بر عرصه وجود نهاد. پدرش حاجي مير آقاي خوشکنابي از وکلاي مبرز و فاضل وعارف روزگار خود بود که به سبب حسن کتابتش به عنوان خوشنويسي توانا مشهور حدود خود گشته بود. شهريار که دوران کودکي خود را در ميان روستائيان صميمي و خونگرم خوشکناب در کنارکوه افسونگر « حيدر بابا » گذرانده بود همچون تصوير برداري توانا خاطرات زندگاني لطيف خود را در ميان مردم مهربان و پاک طينت روستا و در حريم آن کوه سحرانگيز به ذهن سپرد. او نخستين شعر خويش را در چهار سالگي به زبان ترکي آذربايجاني سرود . بي شک سرايش اين شعر کودکانه ، گواه نبوغ و قريحه شگفت انگيز او بود. شهريار شرح حال دوران کودکي خود را در اشعار آذربايجانيش بسيار زيبا،تاثير گذار و روان به تصوير کشيده است. طبع تواناي شهريارتوانست در ابتداي دهه سي شمسي و در دوران ميانسالي اثر بديع و عظيم« حيد ربابايه سلام» را به زبان مادريش بيافريند . او در اين منظومه بي همتا در خصوص دوران شيرين کودکي و بازيگوشي خود در روستاي خشکناب سروده است: قاري ننه گئجه ناغيل دييه نده ، شب هنگام که مادر بزرگ قصه مي گفت، کولک قالخيب قاپ باجاني دويه نده، بوران بر مي خاست و در و پنجره خانه را مي کوبيد، قورد کئچي نين شنگيله سين ييه نده، هنگامي که گرگ شنگول و منگول ننه بز را مي خورد،من قاييديب بير ده اوشاق اولايديم! اي کاش من مي توانستم بر گردم و بار ديگر کودکي شوم شهريار دوران کودکي خود را درميان روستائيان پاکدل آذربايجاني گذراند. اما هنگامي که به تبريز آمد مفتون اين شهر جذاب و تاريخ ساز و اديب پرور شد. دوران تحصيلات اوليه خود
قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .
« پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »
مبلغ قابل پرداخت 2,000 تومان